Przemysł włókienniczy od dawna wykorzystuje cztery naturalne włókna tekstylne – wełnę, bawełnę, len i jedwab. Tylko dwa spośród nich są pochodzenia roślinnego. Czy to wszystko, co można zaoferować natura? Owoce, soja, ryż czy kukurydza są obecne w codziennej diecie. Dostarczają nam witamin i energii…ale czy wykorzystujemy je w całości? Czy odpowiedzialnie wykorzystujemy zasoby naturalne?
Co się dzieje ze skórkami, niejadalnymi łodygami, liśćmi czy kłączami? Otóż okazuje się, że z nich także można tworzyć włókna. Wiele roślin nadaje się do ekstrakcji włókien – z łodyg, kwiatów czy nawet owoców. Można się o tym przekonać na otwartej niedawno w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie wystawie TEXTIFOOD.
Wystawa została stworzona na Wystawę Światową EXPO 2015 w Mediolanie, której hasłem przewodnim było „Wyżywić planetę, Energia dla życia”. Wystawa przedstawia liczne projekty artystyczne – odzież, akcesoria, przedmioty – które są owocami ścisłej współpracy pomiędzy naukowcami i projektantami w dziedzinie recyklingu i ponownego wykorzystania zasobów naturalnych w przemyśle włókienniczym i modzie.
Zapraszamy na naszą krótką fotorelację z wystawy. To tylko część projektów, dlatego warto wybrać się osobiście i zobaczyć całość.
Suknia z szyszek chmielu
Lśniące i lekkie włókno z ananasa.
W wyniku przemysłowego przetwarzania pomarańczy we Włoszech rocznie powstaje niemal 700 tysięcy ton odpadów. Biuro badawcze Orange Fiber opracowuje proces produkcji włókna pochodzącego z octanu cytrusów. W 2015 roku otrzymało Global Change Award przyznane przez H&M Conscious Foundation (źródło oraz więcej o projekcie na: http://www.orangefiber.it/)
Jedwab z bananowca, zwany abaką, jest delikatny, a zarazem bardzo odporny, elastyczny i odprowadza wilgoć. Wykorzystywany głównie w Japonii, Nepalu i na Filipinach.
Nasiona lotosu są często wykorzystywane w tradycyjnej kuchni azjatyckiej. Łodygi lotosu natomiast są doskonałym surowcem do wytwarzania lekkiego, niegniotącego się i wodoodpornego materiału (źródło oraz więcej o tym projekcie na: www.samatoa.com)
Po zakończeniu zbiorów słoma ryżowa jest często spalana, co niekorzystnie wpływa na jakość powietrza w rejonach sąsiadujących z polami ryżowymi. The Formary (http://theformary.com/) zajmuje się recyklingiem pozostałości po zbiorach, wytwarzając z nich naturalne włókno tekstylne Mibu. Włókno powstaje z mieszanki słomy ryżowej i wełny. Uzyskana przędza jest bardzo jedwabista (źródło oraz więcej o projekcie na: http://theformary.com/).
Włókno sojowe pochodzi z białka występującego w ziarnach soi. Wytworzony z niego delikatny materiał zwany jest „roślinnym kaszmirem” lub „jedwabiem sojowym.” Ręcznik wytworzony z wykorzystaniem tego włókna szybciej schnie i bardzo dobrze znosi pranie (źródło oraz więcej o projekcie na: http://www.julesclarysse.com/nl/pure-products.htm).
Znane już od dawna włókno z bambusa – stosowane m.in. do wyrobu ręczników
Burak, kukurydza, zboże i ziemniaki pozwalają na wytwarzanie biodegradowalnej kompozytowej przędzy polimerowej.
Koreańska projektantka Kyoungjae Lee stworzyła suknię ślubną z materiałów przyjaznych środowisku, wykorzystując skrobię kukurydzianą. Materiał przypomina jedwab, a przy okazji jest odnawialny i biodegradowalny (więcej informacji o sukniach, i nie tylko: http://www.sewingforthesoil.com/)
I na koniec idealny strój dla miłośników jedzenia – sukienka z tkaniny lnianej zdobiona metalizowanymi widelcami – kolekcja Le goût des autres.
Więcej informacji o wystawie na: http://www.institutfrancais.pl/pl/textifood.
Pałac Kultury i Nauki, Plac Defilad 1, IV Pietro, Sala Skłodowskiej, od 3 do 30 listopada 2016 r (oprócz 11/11) w godz. 9:00 – 18:00 każdego dnia, wstęp wolny.
